भारताचा ३५८ धावांचा टप्पा यशस्वी ठरला नाही, दक्षिण आफ्रिकेने चार चेंडू शिल्लक असताना धावांचा पाठलाग केला.
रायपूर: मालिकेत निर्णायक आघाडी घेण्याच्या उद्देशाने मैदान उतरलेल्या भारतीय संघाला दक्षिण आफ्रिकेने विक्रमी धावांचा पाठलाग करत चार गडी व चार चेंडू राखत विजय मिळवत तीन एकदिवसीय सामन्यांच्या मालिकेत १-१ अशी बरोबरी साधली.
भारताने नाणेफेक गमावली, पण फलंदाजीला उतरताच मैदानावरील वातावरण भारतीय खेळाडूंसाठी अनुकूल झाले. सुरुवातीला रोहित शर्मा आणि इतर फलंदाजांनी चांगली सुरुवात केली, पण खरी जादू झाली ती विराट कोहली आणि ऋतुराज गायकवाड यांच्या बॅटमधून.
कोहलीचा क्लास आणि ऋतुराजचा उदय
विराट कोहली, क्रिकेटच्या मैदानावरचा सम्राट, आज पुन्हा एकदा आपल्या लौकिकाला जागला. त्याने अतिशय सहजतेने, कुठलाही धोका न पत्करता धावा जमवण्यास सुरुवात केली. त्याच्या बॅटमधून निघालेले प्रत्येक कव्हर ड्राईव्ह, प्रत्येक फ्लिक म्हणजे क्रिकेटरसिकांसाठी एक मेजवानी होती. त्याने सलग दुसरे एकदिवसीय शतक पूर्ण केले. जेव्हा कोहली आपली हेल्मेट काढून बॅट उंचावतो, तेव्हा तो क्षण ६० हजार प्रेक्षकांच्या हृदयावर कोरला जातो.
पण आजची रात्र फक्त कोहलीची नव्हती. ऋतुराज गायकवाडसाठी ही त्याच्या कारकिर्दीतील एक महत्त्वपूर्ण संध्याकाळ होती. शांत, संयमी पण तितकाच आक्रमक खेळ करत त्याने आपल्या एकदिवसीय कारकिर्दीतील पहिले शतक झळकावले. कोहली-गायकवाडच्या जोडीने दक्षिण आफ्रिकेच्या गोलंदाजांना अक्षरशः थकवून टाकले.
पन्नास षटके पूर्ण झाल्यावर धावफलक ५ बाद ३५८ धावा दर्शवत होता. ही धावसंख्या पाहून प्रत्येक भारतीय चाहता निश्चिंत झाला. ३५९ धावांचे लक्ष्य! ‘रायपूरमध्ये इतक्या धावांचा पाठलाग होणे शक्यच नाही,’ असा विश्वास सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर दिसत होता.
अदृश्य प्रतिस्पर्धी: दव (The Invisible Adversary: Dew)
यजमान संघ विजयाच्या आनंदात असताना, मैदानाबाहेर एक वेगळाच ‘खेळ’ सुरू झाला होता—संध्याकाळचे दव. जसजसा अंधार वाढत गेला, तसतसे मैदानावरचे दव (Dew) अधिक प्रभावी होऊ लागले. हाच भारताचा सर्वात मोठा शत्रू ठरणार होता, याची पुसटशी कल्पनाही कोणाला नव्हती.
दुसऱ्या डावात दक्षिण आफ्रिकेच्या सलामीवीरांनी शांत पण दमदार सुरुवात केली. भारताचे फिरकीपटू, ज्यांच्यावर दुसऱ्या डावात धावांवर नियंत्रण ठेवण्याची आणि विकेट्स घेण्याची जबाबदारी होती, त्यांना दवामुळे चेंडू पकडणे आणि फिरवणे अवघड झाले. चेंडू ओला झाल्यामुळे तो फलंदाजांसाठी ‘बॅटवर सहज येणारा’ आणि गोलंदाजांसाठी ‘नियंत्रणात नसलेला’ ठरला.
सामना जसजसा पुढे सरकला, तसतसे दक्षिण आफ्रिकेचे फलंदाज अधिक आत्मविश्वास आणि आक्रमकता दाखवू लागले. त्यांच्या मधल्या फळीतील फलंदाजांनी भारतीय गोलंदाजांचा समाचार घेतला. ३५८ धावांचे लक्ष्य आता दूरचे वाटत नव्हते; उलट, मैदानावरची परिस्थिती फलंदाजांसाठी अधिकाधिक अनुकूल होत गेली.
रायपूरची शांतता
शेवटच्या काही षटकांमध्ये, रायपूरमधील ६०,००० प्रेक्षकांची गर्दी अचानक शांत झाली. उत्साहाच्या घोषणा आणि ‘जीतेगा भाई जीतेगा’ या घोषणेची जागा आता एक भीतीदायक शांतता आणि तणावाने घेतली होती. प्रत्येक धावेसाठी, प्रत्येक वाईड बॉलसाठी स्टेडियमवरचा तणाव वाढत होता.
दक्षिण आफ्रिकेने अतिशय निर्धाराने आणि शांत डोक्याने आपला पाठलाग सुरू ठेवला. त्यांनी कोहली आणि गायकवाडच्या शतकांवर पाणी फेरले. जेव्हा विजयाची आवश्यक असलेली शेवटची धाव घेतली गेली, तेव्हा स्टेडियमवरचा ‘विजयोत्सव’ अचानक थांबला. ६०,००० प्रेक्षकांच्या उपस्थितीत, दक्षिण आफ्रिकेच्या खेळाडूंनी मैदानावर आनंदाचा जल्लोष केला, तर भारतीय चाहत्यांचे चेहरे निराश झाले होते.
भारताचा ३५८ धावांचा डोंगर ‘दव-प्रूफ’ ठरला नाही.
हा पराभव केवळ एका सामन्याचा नव्हता, तर एका महत्त्वपूर्ण संधीचा होता. या विजयासह, दक्षिण आफ्रिकेने मालिका १-१ अशी बरोबरीत आणली आणि आता मालिकेचा निकाल विशाखापट्टणम येथील तिसऱ्या व निर्णायक सामन्यावर (Decider) अवलंबून होता.
रायपूरची ती रात्र भारतीय चाहत्यांसाठी एक धडा देऊन गेली—क्रिकेटमध्ये धावसंख्या कितीही मोठी असली, तरी निसर्गाच्या शक्तीला, म्हणजेच दवाला, दुर्लक्षित करता येत नाही. आता सगळ्यांच्या नजरा विशाखापट्टणमकडे लागल्या होत्या, जिथे या मालिकेचा खरा विजेता ठरणार होता.